Anderhalve week met pensioen, nu. Het stof van het afscheid is neergedwarreld. Het afscheid zelf was min of meer een roes – zóveel reacties van zóveel mensen, zóveel warme woorden, ik ben er werkelijk beduusd van.

Als ik het overzie is het onbegonnen werk om persoonlijk te reageren op ál die honderden reacties via LinkedIn, Facebook en alle andere digitale wegen. Maar hartverwarmend is het wel. Dank, dank, dank.

Vele prachtige cadeaus. Het bronzen beeldje dat elke MCL’er bij haar/zijn pensionering krijgt, heeft vooreerst een plekje in onze tuin gekregen (foto). Op de foto staat de Gouden Geranium ernaast – een cadeautje van Omrop Fryslân, als welhaast onvermijdelijke reactie op de Gouden Komkommer, de schertsende persprijs waarmee ik jarenlang de regioredacties heb bestookt. Uiteraard is mij ook een échte geranium deelachtig geworden, om achter te gaan zitten. En een echte komkommer. Boeken, bloemen, wijnen, bieren, waardevolle cadeaus en cadeaus met een knipoog.

Een heel fijn en bijzonder afscheid, iets om heel blij mee te zijn. Vooral ook omdat het kón. Zoals ik eerder schreef: collega’s Erik en Leanne hebben er iets onvergetelijks van gemaakt – in elk geval voor mij heel, heel waardevol.

Nu gaan er elk jaar wel MCL-medewerkers met pensioen, en voor velen van hen is het afscheid een denderend feest, zoals voor mij. Maar in coronatijd hebben ook flink wat MCL’ers met een indrukwekkende staat van dienst afscheid genomen, maar om voordehandliggende coronaredenen met een heel wat stillere trom dan ik, of met een online-afscheid. Dat geeft me ergens toch een beetje dubbel gevoel. Hoe dan ook: met hoe mijn pensioen is gestart kan ik alleen maar heel blij zijn.

Nou, dat wilde ik even kwijt.