Afgelopen weekeinde was het Fries Straatfestival in Leeuwarden. Niet te missen natuurlijk. Nog even een kleine impressie.

Natuurlijk: fantastische acts, mooie muziek, uitzinnige drakenvoertuigen, het grote werk, acrobatiek en spektakel  hoog boven het publiek. In overvloed. Ik was er vooral heen gegaan om Joop Visser en Jessica van Noord te horen. Prachtig. Snoeiharde liedteksten met een ijzeren grimlach: “Het systeem is goed, maar de mensen deugen niet.” Jammer dat ze er mee gaan stoppen, maar zo gaat zulks nu eenmaal.

Standwerker wordt theater, of theatermaker wordt standwerker. Zoek de verschillen.

Het mooiste van zo’n festival zit soms in kleine voorstellingen. Theatermaker Ruut van Hooft speelde “Juul de marktkoopman”. Van Hooft is professioneel theaterman. Hij speelde een marktkoopman, een one-man-show. Een koopman met een stofjas, een alpinopet en een sigaar. Eentje die groenten niet verkoopt maar weggeeft. Het blijft immers show. Met een warrige loterij (prijs een paprika) en vooral heel, heel veel praats – eigenlijk doodgewoon een standwerker zoals je die op de markt kunt tegenkomen. Ik moest onwillekeurig denken aan Jan de Bloemenman, die in de jaren ’60 en ’70 op de Haagse markt stond. Dat was een spektakel waar je naar ging kijken en luisteren. De Bloemenman verstond de kunst om de lachers op zijn hand te krijgen en zijn kopers het idee te geven dat ze ruimschoots waar voor hun geld kregen. “…en dan doen we er deze plant óók nog gratis bij…” Er stonden altijd drommen volk om zijn handel. Theaterkunst dus. Zowel van de échte standwerker, als van de acteur die hem vertolkt.

Nog één detail van het festival. Op de Brol stond een drukbezochte poppenkast. Ik was niet voorzien van kleinkind, dus ik liep er alleen maar langs. Ik ving een flard van de voorstelling op. De éne pop in de kast was toevallig vandaag jarig. De ándere had eigenlijk zijn hele leven al dirigent willen worden. Wat een samenloop van omstandigheden! En of de kinderen wel wilden meedoen. “Jaaaa!!!!” Terwijl ik over het Naauw verder liep zong het uiterst jeugdige publiek uit volle borst ‘lang zal-die leven’ voor de jarige handpop, onder muzikale leiding van de pop die graag dirigeerde. Echt feest. Daar kan voor kinderen, ouders en grootouders geen Eurodisney ooit tegenop.

Volgend jaar weer. Wie weet wel met kleinkinderen. In elk geval chapeau voor de organisatoren. En wat kan Leeuwarden trots zijn op zo’n festival!