Ik heb hier vaker geschreven over een Groningse firma die een digitale adresgids exploiteert voor de zorgsector en onderwijs. Waarbij klanten door een geniepige opzet met een misleidend belscript en een digitale akkoordverklaring tot hun schrik vaststellen dat ze onbedoeld en ongewenst vastzitten aan een jarenlang contract voor honderden euro’s in de maand. Ik durf de bewering wel aan dat de adresgids de duur en het totaalbedrag van de overeenkomst in zijn verkooppraatjes met grote zorg verzwijgt.

Wie het belachelijke bedrag niet wil betalen kan boze incassobureaus, advocaten of zelfs een rechtszaak tegemoet zien.

Ik raakte zijdelings betrokken bij zo’n rechtszaak. Een kleine zorgaanbieder in het zuiden des lands werd door de firma opgescheept met een jarenlange waardeloze vermelding voor vele duizenden euro’s. Een functionaris van de zorgaanbieder ontstak in toorn, hield zijn poot strak – en wat meer is, het lukte om via social media steun te krijgen van mede-gedupeerden. De rechtszaak was een kwestie van lange adem, maar de kleine zorgaanbieder wist zich onvoorwaardelijk gesteund door vele andere gedupeerden die tegenover de rechtbank verklaarden wat hún ervaringen met de gids waren. Ook ik heb mijn ervaringen, die ik als acquisitiefraude zou willen kenschetsen, netjes op schrift gesteld en in het geding gebracht. En de ervaringen van al die getuigen samen waren, om het netjes te zeggen, weinig positief.

Onlangs zou de rechter ten langen leste uitspraak doen. Met al die getuigenverklaringen was de kans verre van denkbeeldig dat de werkwijze van de adresgids in openbare jurisprudentie in de openbaarheid  zou komen. Voor de gedaagde, de kleine zorgaanbieder, een spannend moment, maar ook voor de vele andere gedupeerden die hun verhaal hadden gedaan.

Maar… er komt geen uitspraak. De adresgidsfirma liet één dag vóór de uitspraak de zaak vallen. Voor de kleine zorgaanbieder is dat verreweg de beste oplossing. Het loopt voor hen met een sisser af. Ze zijn van het tijd- en energieslurpende gelazer af en het kost ze niet nóg meer geld. Logisch dat ze hiermee hebben ingestemd. Maar eigenlijk is het een klinkende overwinning voor ze. De Groningse adresgids is afgedropen met de staart tussen de benen. Het is een aanpak die ze wel vaker toepassen om openbare jurisprudentie te voorkomen.

Maar ze zijn afgedropen met een duidelijk doel. Rechtszaken en uitspraken zijn openbaar. Er komt nu uiteraard geen openbare uitspraak. De adresgids komt er wéér mee weg. En de adresgids kan zijn praktijken dus nog steeds redelijk ongehinderd voortzetten. Uit de zoekresultaten bij Google zal de uitspraak met mogelijk zeer bezwarende details niet naar voren komen.

Zoals ik al eerder schreef: met slinkse werkwijzen, intimidatie en een grote bek komen acquisitiefraudeurs nog steeds heel ver.

[Foto: Nijverheid in de stad Groningen, niet gerelateerd aan de adresgids. Eigen foto.]