Vanavond heb ik een periode van zo’n veertien jaar afgesloten bij closeharmonykoor Panties & Bretels. Dat is nogal een stap natuurlijk. Want het was een erg leuke periode bij het leukste closeharmonykoor van Leeuwarden en wijde omgeving.

We hebben het vanavond gevierd, met roerende toespraken en lieve cadeaus. Zo dat je denkt van: had ik wel weg moeten gaan.

Ik heb een korenloopbaan achter de rug met diverse schoolkoren, een oratoriumvereniging, een kerstkoor, Panties & Bretels, projectkoren. Het werd tijd voor iets anders. Ik speelde al een tijdje met de gedachte dat ik best graag (weer) klassiek zou willen zingen. Eigenlijk al een paar jaar. Maar ja, het is zo’n óverstap natuurlijk. En P&B is zo’n gezellige club. Dus…

Dus heb ik na wikken en wegen de overstap gemaakt naar VivaVox, een koor dat zich toelegt op vocale renaissancemuziek. Componisten als Orlando di Lasso, William Byrd, en vele anderen. Muzikaal wel even andere koek, maar heerlijke muziek om te zingen en om naar te luisteren. Niet alleen geestelijke muziek, hoewel die uiteraard wel bij de renaissancemuziek hoort. Ook regelrechte kroegliederen, naast bijvoorbeeld een O Magnum Mysterium. En het is overigens ook een heel leuk koor.

Panties&Bretels in 2001 (Foto Jaap Spieker)

Als ik de groepsfoto bekijk uit mijn begintijd bij P&B, dan is het héle koor van toen nu volledig ververst. Nieuwe leuke mensen in hetzelfde koor. Zo gaat dat. Er is een tijd van gaan. Ik wens P&B alle goeds toe, en ik kom zeker nog eens luisteren.

En, lezers, als je nog niet op een koor zit: vooral doen. Zowel Panties&Bretels als Vivavox zijn op zoek naar versterking. En er zijn vast nog wel meer koren waar je terecht kunt. Waarom? Nou, van koorzang word je blij en gelukkig, het is goed voor je hart en je leeft er langer door.

Wetenschappelijk aangetoond. En het is gewoon leuk! Wat let je?