U wist het misschien niet, maar het grootste gevaar dat onze samenleving bedreigt, wordt gevormd door eenden. Althans als we twitteraar “optyfen met eenden” (SayNo2Ducks) mogen geloven. Ze komen met miljoenen over onze grens gewaggeld om zich hier tegoed te doen aan óns water, lucht, kroos, ijsjes, mozzarellabolletjes en dergelijke. Eenden zijn agressief en gevaarlijk.

Het twitteraccount geeft prangende voorbeelden. Met foto’s zoals op kinderkaarten, met een geel eendje en een hondepup. Maar die plaatjes hebben we altijd verkeerd begrepen. De hondepup is namelijk verlamd door de giftige beet van de agressieve eend, en zal weldra het loodje leggen. De eend is de plaag van hardwerkende en nobele Nederlandse vogels waaronder de reiger en de fuut. Het account wordt verder gevuld met strips waarmee het diabolisch karakter van eenden wordt verduidelijkt, rammelende rijmen over kwaadaardige eenden, schetsen voor eendenvallen en dergelijke. Leestekens ontbreken. De Nederlandse vlag is het rood-wit-blauw van een ander land.

De satire ligt er met scheppen bovenop en voor de twitteraars: ik mag graag meedoen en nee, ik weet niet wie er achter zit en ik ben het zéker niet zelf.

Maar het eendkritisch idioom is niet zo erg moeilijk: het immense eendengevaar dat ons mooie Nederland bedreigt maar waar je niks over mag zeggen… En de media kijken ook weg van de eendenoverlast, het agressieve gekwaak en de vernielingen door eenden… Ik herken mijn land niet meer terug door al die eenden…

Inmiddels is er een tweede eenden-account actief: eendenzijngoed. Het tegenovergestelde van het anti-eenden account. Onder het motto ‘liefde schrijf je met EEN D’ worden de goede en dappere daden van eenden opgehemeld en wordt gevraagd lief te zijn voor eenden.

En er vindt interactie plaats met volgers. Een 17e-eeuws schilderij met een eend is verderfelijke eendenpropaganda. Eendkritische opmerkingen worden vrijwel zeker gefinancierd door vreemde mogendheden. De standpunten zijn onwrikbaar en behoorlijk gepolariseerd. Eendenknuffelaars worden weggezet als, eh, smerige eendenknuffelaars, SayNo2Ducks wordt door zijn volgers geprezen voor wat hij voor ons mooie land doet in zijn nimmer aflatende strijd. Maar het is volstrekt niet duidelijk hoe hij de eendenoverlast in praktische zin bestrijdt of hoe dat dan gedaan zou moeten worden. “Gewoon optyfen” roepen, dat is wel genoeg. De onderbouwing van alle beweringen over eenden is, zacht gezegd, zwak. Kortom: plezier op Twitter; de pro- en anti-eendenaccounts blijven altijd strak in hun rol en volgers lachen wat af.

Toch is er een wat wrange bijsmaak. Het blijkt verdomd gemakkelijk om bizar nepnieuws over eenden te maken, om eendenfoto’s een volstrekt andere, negatieve lading te geven en om deze onschuldige watervogels als naargeestige, inhalige en onwelkome infiltranten binnen onze landgrenzen te framen en de meest ongelooflijke negatieve eigenschappen toe te dichten. “Eenden bijten je halsslagader door.” Gelukkig gelooft niemand dat écht, en eenden zijn onkundig van wat er op Twitter rondgaat.

De pret, de satire en de kilo’s zout ten spijt – de woordenstrijd om eenden op Twitter heeft wél een inspiratiebron in de werkelijke wereld. Daarbij gaat het om mensen. En vanuit dat opzicht baart de strijd tegen eenden me eigenlijk grote zorgen.