Ik heb zo gauw geen gegevens bij de hand, maar de conclusie dat de aloude faxmachine op z’n retour is lijkt me gerechtvaardigd. Evenals de typemachine en het stencilapparaat aan het eind van z’n levenscyclus gekomen en langzaam maar zeker op weg naar de geschiedenisboekjes.
Het bedrijfsleven in Nederland zal er vermoedelijk geen traan om laten. Uitgezonderd wellicht faxfabrikanten. En acquisitiefraudeurs. De fax bood namelijk een snelle mogelijkheid om mensen op het verkeerde been te zetten.
Weet u niet wat acquisitiefraude is? Nou, kijk eens op deze site, van het fraudemeldpunt.
Wat malafide bedrijven verzinnen om je op het verkeerde been te zetten is ongelooflijk. Veel gebruikt: het misleidende telefoongesprek. Dat gaat in essentie zo:
***gids: Eh ja goedemiddag, u spreekt met mevrouw [naam] van de ***gids.
Ik: Goeiedag
***gids: Meneer ik mocht u wel aanspreken voor de PR-zaken?
Ik:Ja dat mag.
***gids: Wij zijn weer bezig met het samenstellen van de ***gids en nemen periodiek contact op met het bedrijfsleven en andere instellingen van de gemeente.
Ik: Ja
***gids:De vorige editie wilde u nog niet uitgebreid adverteren in verband met het beleid en het budget; om die reden werd gekozen voor de standaardvermelding. Nu is mijn vraag aan u of uitgebreid adverteren inmiddels toch een optie is geworden of dat de standaardvermelding voor u voldoende is.
Het gaat hier in feite om een klassieke babbeltruc. Mijn werkgever heeft namelijk nooit iets met de ***gids gedaan. De naam van de ***gids verschilt maar weinig van de naam van een gerenommeerd naslagwerk, al of niet op internet. De gidsmevrouw suggereert met haar verhaal dat we er al eerder met een standaardvermelding op stonden. Dus je bent gauw geneigd de advertentie af te wijzen en in te stemmen met de standaardvermelding. Voor gegevenscontrole stuurt de ***gids nog even keurig netjes een fax. In die fax staat, met heel grote letters, de bedrijfsgegevens, keurig, en met heel kleine lettertjes, dat we een contract aangaan. Voor bijvoorbeeld 90 euro. Er staat ook ergens dat dat “p. mnd” is en de looptijd “36 mnd”. Bij elkaar dus € 3.240. Wie tekent heeft het risico voor de volle mep het schip in te gaan. Hogere bedragen komen ook voor. Met de telefonische babbeltruc wordt de aandacht afgeleid van het feit dat je een nieuw contract afsluit. Je denkt dat je je gegevens controleert, meer niet. Zo werkt dat dus, telefonische acquisitiefraude. Een fax is snel binnen, snel getekend, snel teruggestuurd. En een fax-handtekening is rechtsgeldig.
Alleen heeft bijna niemand meer een fax.
Dat zal acquisitiefraudeurs niet meevallen.
Ze verzinnen nu nieuwe dingen. Nabellen met een controlegesprek, waarin de klant telefonisch bevestigt dat die niet uitgebreid wil adverteren maar bijna ongemerkt akkoord gaat met de standaardvermelding. De standaardvermelding die hij eerder helemaal niet had, en die verre van goedkoop is. Bevestigingen over de mail, die fluks per post terugmoeten. Ze moeten zich in bochten wringen om die handtekeningen terug te krijgen.
Bestond de fax nog maar, hoor je ze bijna denken.
Je zou haast medelijden krijgen met deze acquisitiebedrijven. Maar niet heus. Ik krijg gemiddeld eens in de twee weken een spooknota of een misleidend telefoongesprek, zoals hierboven. Soms vaker. Ze blijven het proberen. Wie er in tuint is veel geld kwijt voor een volstrekt waardeloze tegenprestatie.
Iets anders. Ons kabinet staat sinds het mislukken van het Catshuisoverleg in een patstelling waar het vermoedelijk niet meer heelhuids uit zal komen. Wie mij een beetje kent weet dat ik daar niet echt verdrietig van word.
Regeringspartij CDA kwam onlangs met een voorstel over strafbaarstelling van acquisitiefraude, waar ik het volstrekt mee eens ben. Hopelijk verdwijnt dát met de veranderende politieke situatie niet in de prullenbak.
(Oh ja, dames en heren acquisitiefraudeurs, misschien leest u dit stukje ook. Leuk om u op mijn website te treffen! Hierboven is een (bijna) letterlijke transcriptie van een écht acquisitiegesprek, van een bedrijf uit de provincie Groningen. Ik doe altijd mijn best die gesprekken op te nemen. De namen zijn hier onherkenbaar gemaakt, anders krijg ik misschien last met u wegens ‘smaad’ –of zoiets. U hoeft bij mij in ieder geval nooit aan te komen met het verhaal dat de acquisiteur buiten zijn boekje is gegaan of het zo niet gezegd heeft.)
