Het is inmiddels zo’n 25 jaar geleden. Ik durf het nu wel aan om het aan de openbaarheid prijs te geven.

Begin jaren ’90. Ik had een cursusavond in Utrecht achter de rug en was met de trein op weg terug naar Leeuwarden. We waren de Friese hoofdstad al dicht genaderd toen de trein in het donker, midden tussen de weilanden, een onverwachte noodstop maakte. Misschien was de machinist vergeten om op tijd de ‘dodemansknop’ te bedienen, en dan stopt de trein vanzelf. Dat gebeurt wel eens vaker. Meestal zet het treinstel zich daarna snel weer in beweging. Je hoort soms nog onderdrukt gemopper over de intercom, maar verder niks aan de hand.

Nu moet u weten – in Fryslân heb je een paar kleine beweegbare spoorbruggen. Bij die kleine spoorbruggen heb je een onderbreking van de bovenleiding. Goedkoper en gemakkelijker, vermoedelijk. En zo’n trein merkt er niks van. Die rolt écht wel door als-ie een meter of vijftig zonder stroom zit.

Behalve…

Mijn trein, met maar één stroomafnemer, was bij de onverwachte stop uitgerekend op het kleine stroomloze stuk tot stilstand gekomen. En dan kun je als machinist doen wat je wilt, zonder stroom ga je geen kant meer uit. Misschien lost de NS het nu anders op.

Maar…

Uiteraard duurde het even, de passagiers hoorden allerlei uitwisselingen tussen machinist en conducteur via de intercom, de buitendeuren sisten open, en kort daarop verscheen de hoofdconducteur in de deuropening. Alle weerbare mannen werden naar buiten gesommeerd. We moesten helpen duwen…

Ik moet zeggen: als je met genoeg mensen bent is zo’n trein duwen niet eens zwaarder dan het duwen van een auto met startproblemen. De brug óp was iets te zwaar, maar bij de trein terugduwen hielp de zwaartekracht een handje. Na zo’n twintig, dertig meter duwen had de stroomafnemer weer contact.

We mochten weer instappen vanaf het ballastbed. De machinist reed nog een stukje verder terug, we maakten vaart in de goede richting en de trein ging probleemloos over het stroomloze bruggetje verder naar de Friese hoofdstad, waar we met een kleine vertraging arriveerden. We mochten er eigenlijk niets over vertellen, waarschuwde de hoofdconducteur. Ik gok er op dat het incident inmiddels wel verjaard zal zijn.

Het blijft één van mijn bijzonderste ervaringen met de NS. Dat dan weer wel.