Bijna een jaar geleden vertrouwde ik aan dit blog mijn ervaringen toe van een reisje naar ‘s-Hertogenbosch. Ik verscheen daar als getuige in een rechtszaak. Een meneer uit Oost-Groningen die mijns inziens op een meer dan twijfelachtige manier ‘klanten’ ronselde voor een vermelding op een nutteloze internet-adressengids, eiste in hoger beroep betaling van een firma in duurzaam hout, waarvan een medewerkster in 2004 (!) in zijn misleidende acquisitiepraktijken was gestonken. Ik heb toen aan de rechter mijn ervaringen met deze firma uit de doeken gedaan, ondersteund door opnamen en transcripties van telefoongesprekken. Ervaringen die niet vrolijk stemmen.

Ik ben geen jurist. Zaken voor het gerechtshof duren misschien wat langer. Nu, bijna een jaar later kreeg ik bericht: er is uitspraak gedaan. Een arrest, heet dat dan. Je leest in zo’n arrest ook fraaie termen als “geïntimeerde in principaal appel, appellante in incidenteel appel”.

Door de jungle van juridisch jargon wordt één ding overduidelijk: de meneer van de internet-adressengids is in het ongelijk gesteld. Hij krijgt een redelijk aanzienlijk bedrag aan juridische kosten voor zijn kiezen.

Het recht heeft gezegevierd, denk ik dan. Zelfs als er tussen het ‘contract’ en arrest zo’n negen jaar zijn verstreken.

Maar zoals ik al eerder schreef: dit was dus een civiele zaak. Geen strafzaak. De man uit Oost-Groningen betaalt de gerechtelijke kosten en daarmee is de kous voor hem af. Zo is de wet. En er ligt natuurlijk meteen weer een mooi stukje jurisprudentie dat het acquisitiefraudeurs niet gemakkelijker maakt. Maar straf krijgt hij niet.

Nog niet. Het is te hopen dat het wetsvoorstel van de ietwat onwaarschijnlijke combinatie SP-VVD, waarmee acquisitiefraude strafbaar moet worden gesteld, het gaat halen. En dat er in Europees verband goede stappen worden gezet.

De firma in duurzaam hout liet zich niet op z’n kop zitten en hield z’n poot stijf. Daarmee is deze firma een beetje een witte raaf, ben ik bang. Hoeveel andere grotere of kleinere bedrijven zouden er zijn die zich wél laten overdonderen door acquisitiefraudeurs?

[Foto: Timo Klostermeier / Pixelio.de]