Eigenlijk is het een bizar verhaal. In het Fries provinciaal archief Tresoar werd min of meer bij toeval de partituur van een complete Friese komische opera gevonden. Gecomponeerd door de Harlinger Martinus Schuil, met een Friese vertaling, uit de 19e eeuw, en in geen tijden meer opgevoerd. Bij de Opera Company Noord, die een Friese operacultuur nastreeft, klapperden de oren. Een Friese opera? Ze hadden geen idee dat het überhaupt bestond. In 2014 is het uit de mottenballen gehaald. Het hele verhaal staat op de website.

Gisteravond waren wij er heen, voor de laatste uitvoering uit een serie van vijf. Geheel in overeenstemming met de Friese traditie van iepenloftspullen was het buiten, in het openluchttheater van De Pleats in Burgum. Ik wist niet eens dat Burgum een openluchttheater hád.

Het weer op deze nazomeravond werkte volop mee, en het theater zat helemaal vol.

En nou kan ik natuurlijk een beetje sneu gaan doen: het verhaal dat in Keapmanskeunsten  wordt verteld is flinterdun. Maar daarin verschilt het niet van andere operettes. De muziek is prima -maar niet heel uitzonderlijk. Zowel tekst en muziek zijn voor deze uitvoering nog eens opgepoetst en waar nodig herzien. Tekst in een mooi, rijk-idiomatisch Fries. Genoeg ingrediënten voor een culturele avond, maar zonder ál te hoge pretenties of hooggespannen verwachtingen.

Onze verwachtingen werden ruim overtroffen.

In Fryslân zijn veel voorstellingen die worden gemaakt door een combinatie van professionals en amateurs. Bekende zangers en acteurs in de hoofdrollen. Mijn persoonlijke favoriet (zonder anderen tekort te willen doen): Joop Wittermans die in de rol van een mopperige oud-militair in z’n eentje Stadler én Waldorf voor z’n rekening nam. “Yn myn tiid wie dat wol oars!…” Professionele musici. Een amateurkoor dat er wezen mocht.

Acteurs, zangers en musici hadden zichtbaar lol in het stuk en dát wisten ze over te brengen op het publiek. Het enthousiasme spatte er vanaf – aan beide zijden van het toneel.  Er zal ergens een geheim ingrediënt in het succes van zo’n voorstelling zitten, en misschien is het plezier dat iedereen er in heeft wel dat ene ingrediënt.

Hopelijk vinden ze volgend jaar nóg eens zo’n Friese opera, dan gaan we er beslist weer heen!