Anderhalve week met pensioen, nu. Het stof van het afscheid is neergedwarreld. Het afscheid zelf was min of meer een roes – zóveel reacties van zóveel mensen, zóveel warme woorden, ik ben er werkelijk beduusd van.

Als ik het overzie is het onbegonnen werk om persoonlijk te reageren op ál die honderden reacties via LinkedIn, Facebook en alle andere digitale wegen. Maar hartverwarmend is het wel. Dank, dank, dank.

Vele prachtige cadeaus. Het bronzen beeldje dat elke MCL’er bij haar/zijn pensionering krijgt, heeft vooreerst een plekje in onze tuin gekregen (foto). Op de foto staat de Gouden Geranium ernaast – een cadeautje van Omrop Fryslân, als welhaast onvermijdelijke reactie op de Gouden Komkommer, de schertsende persprijs waarmee ik jarenlang de regioredacties heb bestookt. Uiteraard is mij ook een échte geranium deelachtig geworden, om achter te gaan zitten. En een echte komkommer. Boeken, bloemen, wijnen, bieren, waardevolle cadeaus en cadeaus met een knipoog.

Een heel fijn en bijzonder afscheid, iets om heel blij mee te zijn. Vooral ook omdat het kón. Zoals ik eerder schreef: collega’s Erik en Leanne hebben er iets onvergetelijks van gemaakt – in elk geval voor mij heel, heel waardevol.

Nu gaan er elk jaar wel MCL-medewerkers met pensioen, en voor velen van hen is het afscheid een denderend feest, zoals voor mij. Maar in coronatijd hebben ook flink wat MCL’ers met een indrukwekkende staat van dienst afscheid genomen, maar om voordehandliggende coronaredenen met een heel wat stillere trom dan ik, of met een online-afscheid. Dat geeft me ergens toch een beetje dubbel gevoel. Hoe dan ook: met hoe mijn pensioen is gestart kan ik alleen maar heel blij zijn.

Nou, dat wilde ik even kwijt.

En voor ik het goed en wel in de gaten had, zit ik nu aan het einde van mijn professionele loopbaan. Ruim dertig jaar als communicatieadviseur / woordvoerder bij Medisch Centrum Leeuwarden, daarvoor ruim acht jaar bij woningbouwvereniging De Dageraad in Amsterdam, daarvoor een jaar in het onderwijs en dáár weer voor allerlei andere werkzaamheden.

Ik ben overladen met mooie woorden en lieve cadeaus bij mijn afscheid. Mijn collega’s Leanne Miedema en Erik Kofman hadden het fantastisch georganiseerd en voor fijne verrassingen gezorgd, waaronder een zomers bezoek van Sinterklaas zelf – ik heb de rol van goedheiligman in het MCL zelf vele malen mogen spelen. Dankjewel Wander Blaauw voor dit optreden in deze glansrol. En dank al die anderen die bij mijn afscheidsfeestje aanwezig waren of op een andere manier van zich hebben laten horen. Het waren er te veel om allemaal persoonlijk te kunnen bedanken.

Ik heb in die dertig jaar bij het MCL mogen samenwerken met heel veel fijne collega’s. Bijzondere, kleurrijke, vriendelijke mensen zijn heel ruim vertegenwoordigd binnen de ‘dorpsgemeenschap’ van een ziekenhuis. Ik heb veel vertrouwen van de organisatie gekregen, veel leuke en nuttige dingen mogen doen en vooral heel veel plezier in het werk gehad. 

Of het nou ging om het bedrijfsblad of een ander project. En vooral: ik heb bijna mijn hele carrière bij het MCL als woordvoerder mogen optreden. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je zelf altijd voor de camera staat, maar meestal dat je er voor zorgt dat de pers informatie krijgt van een deskundige woordvoerder. 

In deze tijden vol ‘nepnieuws’-roepers en een nare duikeling van Nederland op de internationale lijst van persvrijheid nog even dit. Ik heb de samenwerking met vertegenwoordigers van de (regio-)pers altijd als plezierig en professioneel ervaren. De media vervullen een belangrijke rol in onze democratie. Dat betekent niet dat je het altijd met elkaar eens bent of dat alle journalisten lieverdjes zijn. Juist daarom is het belangrijk te weten wat je aan elkaar hebt en elkaar op waarde weet te schatten. Als voorlichter behartig je de belangen van je eigen organisatie, als journalist die van het publiek. Soms schuurt dat, maar dat is zelden het geval. 

Ik ga het werk aan de ene kant zeker missen en aan de andere kant misschien ook weer niet. De functie van persvoorlichter houdt ook een beetje in dat je dat 24/7 ‘aan’ bent. Buiten kantoortijden hard aan de bak moeten komt in mijn ervaring vooral voor in perioden van crisis, en los van de langdurige coronacrisis komen die niet zo heel vaak voor.

Absoluut hoogtepunt van mijn werkzame leven bij MCL? Er waren er veel, maar de Elfstedentocht van 1997 heeft toch wel een bijzonder plekje voor me. Ik heb letterlijk 48 uur achtereen gewerkt. Met een feestelijke stropdas met Friesevlagmotief verscheen ik regionaal en landelijk in het nieuws.

Hoe dan ook: ik dank al die collega’s in het MCL, en de vele anderen buiten de organisatie,  met wie ik in de loop van al die jaren heb mogen samenwerken. We komen elkaar vast nog wel bij andere gelegenheden tegen. 

En nu? Nou ja – wat vaker er op uit met onze onlangs aangeschafte camper, meer tijd voor huis, tuin en familie, en vrijwilligerswerk ligt min of meer voor het oprapen. Ik verwacht wel dat ik me weet te vermaken. 

Bij mijn afscheid heb ik een klein boekje gemaakt met wat anekdotes uit mijn loopbaan. Hier te lezen als pdf.

Goos Bies van de Leeuwarder Courant heeft me ter gelegenheid van mijn pensionering uitgebreid geïnterviewd. Het artikel is hier te lezen (pdf).

Foto: met Sinterklaas op de afscheidsreceptie, met het afscheidsmagazine dat mijn collega’s voor me hebben gemaakt.