Een beetje rare dag, dat wel.

Familie, vrienden en bekenden weten natuurlijk dat ik zo’n drie jaar terug een oogoperatie heb ondergaan wegens een netvliesloslating, rechteroog.

De afgelopen twee weken heb ik de deuren van de oogartsen in het MCL  platgelopen met vergelijkbare verschijnselen, maar dan in het línker oog. Maar uit onderzoeken bleek er geen acute noodzaak tot ingrijpen.

Tot vandaag. De zeer doortastende oogarts B. van het MCL stelde vast dat er toch echt iets moest gebeuren om mogelijke oogschade door een netvliesloslating te voorkomen. Een operatie. Dat kan niet in Leeuwarden, maar wel in het UMCG in Groningen.

Na enig heen en weer-getelefoneer meldde de assistente van de oogpoli in het MCL: je moet nu naar Groningen. Nu.

Tjee. Met Ruth aan het stuur door de spits naar Groningen. Oogarts L. in het UMCG keek samen met netvlieschirurg R. goed in mijn ogen. Tja, sprak de netvlieschirurg. Er moet inderdaad wat gebeuren, al heeft het geen al te grote haast. Maar u bent hier nu toch al. Weet je wat: we doen het nú.

Dat was om half zeven ’s avonds.

Kort en goed: om kwart over zeven begon de ingreep. (Voor de mensen met een sterke maag: googel op vitrectomie.) Plaatselijke verdoving. Je voelt niks, je ziet wel een fantastisch schouwspel van licht en donker in je oog, waar af en toe een medisch instrument in zichtbaar is. Vooral erg fascinerend. Het netvlies is vastgezet met laser en met koudetechniek. Een gasbelletje in het oog om het netvlies te steunen. Om acht uur was het achter de rug, en niet heel veel later stonden we weer buiten.

Al met al zijn we voor het hele avontuur zo’n drie uur in het UMCG geweest. Puike service, vriendelijke mensen. Een aanrader is zo’n oogoperatie natuurlijk nooit, maar ze wisten er een bijzondere belevenis van te maken, daar in Groningen.

De gasbel in het oog verdwijnt in de komende dagen, en dan zal mijn gezichtsvermogen ook weer herstellen, althans, dat is wel de verwachting.

Door zo’n gasbel zie je trouwens niks. Wie me de komende dagen met een soort piratenlapje ziet weet bij dezen waarom.

Update 24 september:

Op verzoek van oogarts Marc Talsma in het MCL maakte medisch fotograaf Otte Kingma een plaatje van het oog, bij het controlebezoek. Door het gasbelletje is wat kristalvorming in het oog ontstaan, een soort ‘ijsbloemen’.  Die verdwijnen vanzelf weer. De oogarts zag ze nog niet vaak zo duidelijk. Verder alles goed.