Zo, dat was een bijzonder dagje! In het kader van teambuilding was onze afdeling er op uitgetrokken om elkaar eens op een andere manier te leren kennen. Tijdens een wadlooptocht lukt dat werkelijk goed.
Van de veerterminal bij Holwerd naar Ameland, lopend, langs het wantij. Onder leiding van een ervaren gids met een goed verhaal. Belangrijk, overigens, een gids die die omgeving kent.
Prachtig weer (een voordeel), maar je kon vanaf Holwerd de overkant niet zien.
Wadlopen is werkelijk leuk maar letterlijk en figuurlijk niet bepaald een walk in the park.
Je moet vrij behoorlijke afstanden afleggen door modderig gebied. Je krijgt er zwarte benen van. Dat is niet zo erg, maar de modder zuigt en dat maakt het zwaar. En het is glibberig. Sommige groepsgenoten verloren hun evenwicht en kwamen onder nóg meer modder uit de strijd.
Gelukkig gaat een groot deel van de tocht van ruim 10 km over harde zandplaten, die haast zo comfortabel lopen als een geasfalteerd pad. Een paar keer door een geul van bijna een meter diep – nou ja, die broek droogt wel weer, zeker met het mooie weer. Jammer dat het laatste stukje door het meest erbarmelijke slijk gaat dat het wad te bieden heeft zodat je immens smerig de overkant bereikt.
Een succes? Nou – het levert in ieder geval een geheel nieuwe groepsdynamiek op. En we hebben het gewoon gehaald, door de Waddenzee naar Ameland gelopen en dat pakt niemand ons meer af. Of ik het nog een keer ga doen is een andere vraag. Het was absoluut een bijzondere en onvergetelijke ervaring, met dank aan organisatoren Bart en Else en gids Kees. Dat zeker.
Maar ja – na een half uur thuis weken in een warm bad lijk ik de geur van blauwe zeeklei nóg in m’n neusgaten te hebben. En die veerboten bieden best veel comfort…
