Het was de laatste dagen rustig op het blog, en dat kwam door Sanne. De papa en mama van onze kleindochter waren 10 dagen op vakantie en opa en oma boden volstrekt belangeloos ;-) aan om de kleine meid zo lang onderdak te bieden.

Ze is nu 22 maanden. Een bewerkelijke leeftijd. Maar wat hebben we genoten.

Je hoeft op zich niet eens zo veel te ondernemen met zo’n mini-mensje. Een tuin, een gieter, een zandbak, duploblokken en ander speelgoed (zoals wasknijpers) – daar heeft ze al meer dan genoeg aan. Dagelijkse dingen zijn voor een peuter al een heel avontuur.

Inkopen bij de Makro met Sanne – het is net een pretpark. Letterlijk een kind in een speelgoedwinkel. De groothandel had een plastic glijbaantje en een soort kunststof kinderauto in de aanbieding, en daar ging Sanne heerlijk mee spelen. De AGF-afdeling bood bakjes aardbeien aan. En had een hele bak klaarstaan zodat de clientèle het ooft zou kunnen proeven. Mocht iemand bij de Makro zich afvragen wie er zo onbeschaamd veel aardbeien uit die bak heeft gepikt… ik heb meer dan een vermoeden.

En verder – Sanne loopt en springt en danst, kletst de oren van je hoofd, maakt bewust grapjes en zorgt dat opa en oma zich geen moment vervelen. Liedjes zingen is net zo’n vast ritueel als voorlezen of het bad met een dozijn eendjes. Ze kent het hele peuterrepertoire en is niet te beroerd om iets bij te leren.

Nu volgt een kleine bekentenis. Als jonge vader meende ik dat het weinig uitmaakte wat je met je jonge kinderen zong –áls je maar zong. Dus ik zong net zo makkelijk de Zusters Karamazov, De Bruid (toch wel twijfelachtig, achteraf) of de Zuiderzeeballade met mijn kroost. Ze kenden dat soort nummers deels uit het hoofd. De papa van Sanne kende zelfs de Zuiderzeeballade zó goed, dat hij als kind van nog geen twee ooit desgevraagd de tekstregel “Zuiderzee heet nu…” correct aanvulde met “IJsselmeer”. De andere aanwezigen vielen haast om. Wát een bijzondere kennis bij zó’n klein kind! Het hoort tot de verhalen die nog generaties lang in onze familie zullen worden verteld.

Geen wonder dat ik had gedreigd dat zelfde kunststukje nog eens met Sanne te herhalen. Sanne’s papa verklaarde zich, lichtelijk tongue-in-cheek, mordicus tegen. Dat moet je juist tegen mij zeggen. Toen Sanne weer werd opgehaald kende ze dus de Zuiderzeeballade. En vulde op het moment suprême triomfantelijk aan: “…IJsselmeer!”. Mijn two seconds of glory.

Je kunt jonge kinderen van alles leren en van alles wijsmaken. Ze imiteren alles. Echt.

De Zuiderzeeballade is naar mijn idee tamelijk onschuldig. De kennis van deze Hollandse hit zal Sanne’s leven niet aanmerkelijk beïnvloeden, lijkt me. Maar peuters horen en begrijpen én herhalen dus bijna alles wat je maar kunt verzinnen.  Ook als ze zó jong zijn. Zonder enig onderscheid.

Daar zit een les in voor alle ouders en opvoeders. Denk goed na bij wat je je peuter leert.  Ze kennen zelf het onderscheid tussen zin en onzin nog niet. Een flinke verantwoordelijkheid rust op uw schouders!